Σαν να πέρασε δροσερό αεράκι και παρέσυρε στο πέρας του λουλούδια και πεταλούδες, οδηγώντας τες σ' ένα αέρινο κυκλικό χορό.
Τη χάρη και την ομορφιά τους ζήλεψε το λευκό τραπεζομάντηλο και θέλησε να αποτυπώσει για πάντα τα ζωηρά τους χρώματα, την αρμονική τους κίνηση και την ανέμελη έκφρασή τους.
Πήρε βελόνα και κλωστή και με υπομονή, μεράκι και αγάπη κέντησε πάνω του αυτά που έβλεπε, αισθάνονταν και αφουγκραζόταν.
Ένα παράδεισο χαράς, αρμονικής συνύπαρξης, αέναης κίνησης, ζωντάνιας και αισθησιασμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου