Η γιαγιά με το βελονάκι (τσιγκελάκι, όπως το λέμε στη Βόρεια Ελλάδα ) έπλεκε τις λεπτεπίλεπτες και αραχνοϋφαντες δαντέλες της πάνω στα ποτηρόπανα ή στα μικρά πετσετάκια, που θα αποτελούσαν και αυτά μέρος της προίκας της εγγονής της.
Τόσο τα κεντήματα, όσο και τα δαντελένια εργόχειρα με το βελονάκι, κατείχαν εξέχουσα θέση στο σπίτι, που με περισσή περηφάνεια αποτελούσαν το βασικό διακοσμητικό στοιχείο των επίπλων του.
Μνήμες από το παρελθόν, που δεν ξεχνιούνται και καλό είναι να λέγονται και να μαθαίνουν οι νεότερες τις συνήθειες μιας εποχής που δεν είναι και τόσο μακρινή.
Άλλωστε το ενδιαφέρον για το κέντημα, τη δαντέλα, το πλέξιμο και άλλες μορφές δημιουργικής απασχόλησης εξακολουθούν και σήμερα να συγκινούν όσους ξέρουν να εκτιμούν τα χειροποίητα εργόχειρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου